Tomie, tom 1.

Okoliczności

   Z Japonii przywiozłam w walizce dość książek i mang, aby zapełnić nimi jedną z półek w moim pokoju. Uznałam, że będą przyjemną odskocznią od obowiązkowych tekstów japońskich, a jednocześnie pożyteczną formą rozrywki, która nie pozwoli mi zapomnieć języka. 

   Z twórczością Junjiego Ito miałam okazję spotkać się już wcześniej dzięki wydawnictwu J.P.Fantastica, które kilka lat temu wydało zbiorczy tom Uzumaki przetłumaczony na język polski. Dobrze pamiętam jak bardzo zachwyciła mnie ta manga - miała klimat, z którym nie spotkałam się nigdy wcześniej, szczegółowe ilustracje jeżące włosy nie tylko na głowie no i przede wszystkim była kopalnią niepokojących, a czasem wręcz chorych pomysłów. Zachwycona polecałam ją i pożyczałam znajomym, którzy podobnie jak ja uwielbiają horrory, ale nie mieli za bardzo styczności z japońskim komiksem i z przykrością zauważyłam, że Uzumaki nie zachwyciło ich tak samo jak mnie. Myślę, że wynika to z tego, że napięcie budowane jest w nieco inny sposób, niż do tego przywykliśmy - po części wynika to ze stylu autora, a po części zapewne z kultury japońskiej, która jest nieodłącznym elementem świata przedstawionego w komiksach Junjiego Ito. 

   Tomie udało mi się kupić w ślicznym, dwutomowym wydaniu. Obwoluta, która jest chyba nieodłącznym elementem japońskich książek, ma bardzo ciekawą fakturę - przypomina w dotyku papier czerpany, choć nie jest aż tak delikatna. Właściwa okładka jest biała ze srebrno-fioletowym nadrukiem, ale wygląda mniej interesująco niż otaczająca ją oprawa. 

   Przy okazji pisania tego artykułu odkryłam, że J.P.Fantastica przetłumaczyło już większość tomów z tej serii, w tym również Tomie, i wydało je w tej samej szacie, dlatego jeśli uda mi się Was zainteresować, to polskie wydania możecie kupić m.in. tutaj! :D

Fabuła

   Skoro udało mi się znaleźć polskie wydanie, to posłużę się opisem, który zamieszczono na stronie:

Tomie, pewna niezwykle urodziwa dziewczyna, skrywa mroczną tajemnicę. Dla zwykłego kaprysu uwodzi mężczyzn, a ci szybko tracą dla niej głowę. Ich miłość wkrótce przeradza się jednak w niepohamowaną żądzę mordu...
Niezależnie od tego, ile razy by jej ciało nie zostało poćwiartowane, przepiękna Tomie zawsze powraca do życia. O, bogini! Niebawem cały świat padnie przed tobą na kolana!

źródło

   Nie wiem, czy to za sprawą klątwy czy być może innego nadnaturalnie wytłumaczalnego zjawiska, Tomie skazana jest na niekończący się cykl, w którym jest brutalnie mordowana przez uwiedzionych przez siebie mężczyzn, a jej zwłoki są ćwiartowane i rozrzucone tylko po to, by bogu ducha winna dziewczyna na nowo odrodziła się z każdego z tych kawałeczków i rozpoczęła proces od nowa. 

   Choć tak opisany schemat wydaje się powtarzalny, czytelnik wcale tego nie odczuwa. Każdy z rozdziałów to oddzielna historia kolejnej wersji Tomie, z innymi postaciami i w nowych okolicznościach, jednak z nieodmiennie tragicznym zakończeniem. 

źródło

Przemyślenia

   To, co najbardziej podoba mi się w tej mandze, to nieprzewidywalne i odrealnione historie, które spotykają bohaterów. Dodatkowym atutem jest charakterystyczna kreska autora, który poznałabym wszędzie. Mimo, iż w Tomie można zauważyć mniej jeszcze wprawną w rysowaniu rękę w porównaniu do Uzumaki, to twarze postaci są już w pełni ukształtowane i mają swój specyficzny styl - to z pewnością ważna uwaga dla osób, które nie przepadają za mangą i anime przez wyolbrzymione oczy bohaterów. Tu tego nie ma - części ciała czy elementy przestrzeni są proporcjonalne - oczywiście do czasu, aż coś się wydarzy i staną się dziwne lub zdeformowane, ale o to w horrorze chodzi ;)

źródło

   Zdecydowanie polecam fanom horrorów, którzy nie boją się spróbować czegoś innego. Tomie z pewnością wniesie powiew świeżości tym, którzy znudzeni są prostymi jumpscare'ami. Tymczasem z przyjemnością sięgam po drugi tom.

Również na blogu

   Osoby, które uważają, że uroda przynosi więcej szkody niż pożytku, zapewne zainteresuje mój wcześniejszy wpis:

Piękno to bolesna rana

Ms